آزاد

چو خاری ریز به پایت رود

همی آرام و قرارت رود

چوآسایش امن خانه برفت

همی آرامش از جانت رود

A

قلب من قلب پرنده

پرامید،مهربان وتپنده

متصل برآفاق و انفس

زلال گردان خون جهنده

ستاره ای از نور الله

شراره ای گرم و دمنده

همپا و همراه جسم خاکی

بی ادعا سرخ و دونده

نبض شور وعشق واحساس

برشکرآزاد، میکند اما بسنده

A

درجشن میلاد با شوق میعاد

ازشاخه جستم در دامن باد

برگ سبزم تحفه ی درویش

نازم به ریشه  لیکن آزاد

A

توجسم خاکی ام را خوب می شناسی

مشتی استخوان و ریشه را می شناسی

وسعت روحم در حصار تو نمی گنجد

کم از آنی که بدانی جانم را می شناسی

A

مرگ راز گنجی در گوراست

لیک برماده پرست شور است

ازعتیق شناس دین دور است

نزد عارف الله نور است

A

زندگی بر من چنان چرخ و فلک بود

گهی بالا گهی پایین پرازدوز وکلک بود

ازاین دالان وحشت خوش گذشتم

که از روزازل حامی ام دست خدا بود 

A

 عارف ندیدم از رسول والا تر

درمعجزه از هر نبی  بالا تر

دریک کلام گویم به تو ای کافر

هست بااو خدا دربزم ماکاملتر

A